20/11 YEŞAYA 46-49

[tr] Yeşaya 46-49

^46:1 ‹‹İlah Bel diz çökmüş, ilah Nebo sinmiş,
Putları hayvanlara, öküzlere yüklenmiş gidiyor.
Taşınan bu nesneleriniz ağırlık,
Yorgun hayvana yük oldu.
² Birlikte sinmiş, diz çökmüşler,
Putlarını yük olmaktan kurtaramıyorlar.
Sürgüne gidecek onlar.
³ ‹‹Ey Yakup soyu, İsrailin sağ kalanları,
Doğdunuz doğalı yüklendiğim,
Rahimden çıktınız çıkalı taşıdığım sizler,
Dinleyin beni:
⁴ Siz yaşlanıncaya dek ben Oyum;
Saçlarınız ağarıncaya dek
Ben yükleneceğim sizi.
Sizi ben yarattım, ben taşıyacağım,
Evet, sizi ben yüklenecek, ben kurtaracağım.
⁵ ‹‹Beni kime benzetecek,
Kime denk tutacaksınız?
Kiminle karşılaştıracaksınız ki, benzer olalım?
⁶ Kimisi bol keseden harcadığı altından,
Terazide tarttığı gümüşten
Ücret karşılığında kuyumcuya ilah yaptırır,
Önünde yere kapanıp tapınır.
⁷ Onu omuzlayıp taşır, yerine koyar.
Öylece durur put, yerinden kımıldamaz.
Kendisine yakarana yanıt veremez,
Onu sıkıntısından kurtaramaz.
⁸ ‹‹Bunu anımsayın, ey başkaldıranlar,
Adam olun, aklınızdan çıkarmayın!
⁹ Çok önceden beri olup bitenleri anımsayın.
Çünkü Tanrı benim, başkası yok.
Tanrı benim, benzerim yok.
¹⁰ Sonu ta başlangıçtan,
Henüz olmamış olayları çok önceden bildiren,
‹Tasarım gerçekleşecek,
İstediğim her şeyi yapacağım› diyen benim.
¹¹ Doğudan yırtıcı kuşu,
Uzak bir ülkeden
Tasarımı gerçekleştirecek adamı çağıran benim.
Evet, bunları söyledim,
Kesinlikle yerine getirecek,
Tasarladığımı yapacağım mutlaka.
¹² ‹‹Ey dikbaşlılar, doğruluktan uzak olanlar,
Dinleyin beni!
¹³ Zaferim yaklaştı, uzak değil;
Kurtarışım gecikmeyecek.
Güzelliğim olan İsrail için
Siyon'u kurtaracağım.››
^47:1 ‹‹Ey Babil, erden kız,
İn aşağı, toprağa otur.
Ey Kildani kızı,
Tahtın yok artık, yere otur.
Bundan böyle, ‹Nazik, narin› demeyecekler sana.
² Bir çift değirmen taşı al da un öğüt,
Çıkar peçeni, kaldır eteğini.
Baldırını aç, ırmaklardan geç.
³ Çıplaklığın sergilenecek, mahrem yerlerin görünecek.
Öç alacağım, kimseyi esirgemeyeceğim.››
⁴ Bizim kurtarıcımız
İsrailin Kutsalıdır.
Onun adı ‹‹Her Şeye Egemen RABdir!››
⁵ RAB diyor ki, ‹‹Ey Kildani kızı,
Karanlığa çekilip sessizce otur.
Çünkü bundan böyle ‹Ülkeler kraliçesi› demeyecekler sana.
⁶ Halkıma öfkelenmiş,
Mirasım olduğu halde onu bayağılaştırıp
Eline teslim etmiştim.
Ama sen onlara acımadın,
Yaşlılara bile çok ağır bir boyunduruk yükledin.
⁷ ‹Sonsuza dek kraliçe olacağım› diye düşünüyordun,
Bunları aklına getirmedin, sonuçlarını düşünmedin.
⁸ ‹‹Ey şimdi güvenlikte yaşayan zevk düşkünü,
İçinden, ‹Kraliçe benim, başkası yok;
Hiç dul kalmayacak,
Evlat acısı görmeyeceğim› diyorsun.
Dinle şimdi:
⁹ Bir gün içinde ikisi birden başına gelecek:
Çok sayıda büyüye, etkili muskalarına karşın
Hem dul kalacak,
Hem evlat acısını alabildiğine yaşayacaksın.
¹⁰ ‹‹Kötülüğüne güvendin,
‹Beni gören yok› diye düşündün.
Bilgin ve bilgeliğin seni saptırdı.
İçinden, ‹Kraliçe benim, başkası yok› diyordun.
¹¹ Ne var ki, felakete uğrayacaksın.
Onu durduracak büyü yok elinde,
Başına gelecek belayı önleyemeyeceksin.
Üzerine ansızın hiç beklemediğin bir yıkım gelecek.
¹² Gençliğinden beri emek verdiğin
Muskalarına, çok sayıda büyüye devam et;
Belki yararını görür,
Kimilerini titretirsin.
¹³ Aldığın öğütlerin çokluğu
Seni tüketti.
Yıldız falcıların, yıldızbilimcilerin,
Ay başlarında ne olacağını bildirenlerin,
Şimdi kalksınlar da
Başına geleceklerden seni kurtarsınlar.
¹⁴ ‹‹Bak, hepsi anızdan farksız,
Ateş yakacak onları.
Canlarını alevden kurtaramayacaklar.
Ne ısınmak için kor,
Ne de karşısında oturulacak ateş olacak.
¹⁵ Emek verdiğin adamlar böyle olacak.
Gençliğinden beri alışveriş ettiğin herkes
Kendi yoluna gidecek,
Seni kurtaran olmayacak.››
^48:1 ‹‹Dinle, ey Yakup soyu!
İsrail adıyla anılan, Yahuda soyundan gelen,
RABbin adıyla ant içen sizler,
İsrailin Tanrısına yakarır,
Ama bunu doğrulukla, içtenlikle yapmazsınız.
² Kutsal kentli olduğunuzu,
İsrailin Tanrısına dayandığınızı ileri sürersiniz.
Onun adı Her Şeye Egemen RABdir.
³ Olup bitenleri çok önceden bildirdim,
Ağzımı açıp duyurdum.
Ansızın yaptım ve gerçekleştiler.
⁴ İnatçı olduğunuzu,
Tunç alınlı, demir boyunlu olduğunuzu bildiğim için
⁵ Bunları size çok önceden bildirdim,
Olmadan önce duyurdum.
Yoksa, ‹Bunları yapan putlarımızdır,
Olmalarını buyuran
Oyma ve dökme putlarımızdır› derdiniz.
⁶ Bunları duydunuz, hepsini inceleyin.
Peki, kabul etmeyecek misiniz?
Şimdiden size yeni şeyler,
Bilmediğiniz gizli şeyler açıklayacağım.
⁷ Bunlar şimdi yaratılıyor,
Geçmişte değil;
Bugüne kadar duymadınız,
Yoksa, ‹Bunları biliyorduk› derdiniz.
⁸ Ne duydunuz, ne de anladınız,
Öteden beri kulaklarınız tıkalı.
Ne denli hain olduğunuzu biliyorum,
Doğuştan isyankâr olduğunuz biliniyor.
⁹ Adım uğruna öfkemi geciktiriyorum.
Ünümden ötürü kendimi tutuyorum,
Yoksa sizi yok ederdim.
¹⁰ Bakın, gümüşü arıtır gibi olmasa da sizleri arıttım,
Sıkıntı ocağında denedim.
¹¹ Bunu kendim için, evet, kendim için yapıyorum.
Adımı bayağılaştırmanızı nasıl hoş görebilirim?
Bana ait olan onuru başkasına vermem.››
¹² ‹‹Ey Yakup soyu, çağırdığım İsrail, beni dinle:
Ben Oyum; ilk Benim, son da Benim.
¹³ Yeryüzünün temelini elimle attım,
Gökleri sağ elim gerdi.
Onları çağırdığımda
Birlikte önümde dikilirler.
¹⁴ ‹‹Toplanıp dinleyin hepiniz:
Putlardan hangisi bunları önceden bildirebildi?
RABbin sevdiği kişi
Onun Babile karşı tasarladığını yerine getirecek.
Gücünü Kildanilere karşı kullanacak.
¹⁵ Ben, evet, ben söyledim, onu ben çağırdım,
Onu getirdim, görevini başaracak.
¹⁶ ‹‹Yaklaşın bana, dinleyin söyleyeceklerimi:
Başlangıçtan beri açıkça konuştum,
O zamandan bu yana oradayım.››
Egemen RAB şimdi beni ve Ruhunu gönderiyor.
¹⁷ Sizleri kurtaran İsrailin Kutsalı RAB diyor ki,
‹‹Yararlı olanı size öğreten,
Gitmeniz gereken yolda sizi yürüten
Tanrınız RAB benim.
¹⁸ ‹‹Keşke buyruklarıma dikkat etseydiniz!
O zaman esenliğiniz ırmak gibi,
Doğruluğunuz denizin dalgaları gibi olurdu.
¹⁹ Soyunuz kum gibi,
Torunlarınız kum taneleri gibi olurdu.
Adları ne unutulur,
Ne de huzurumdan yok olurdu.››
²⁰ Babilden çıkın, Kildanilerden kaçın,
Sevinç çığlıklarıyla ilan edin bunu,
Haberini duyurun, dünyanın dört bucağına yayın.
‹‹RAB, kulu Yakupun soyunu kurtardı›› deyin.
²¹ Onları çöllerden geçirirken susuzluk çekmediler,
Onlar için sular akıttı kayadan,
Kayayı yardı, sular fışkırdı.
²² ‹‹Kötülere esenlik yoktur›› diyor RAB.
^49:1 Ey kıyı halkları, işitin beni,
Uzaktaki halklar, iyi dinleyin.
RAB beni ana rahmindeyken çağırdı,
Annemin karnındayken adımı koydu.
² Ağzımı keskin kılıç yaptı,
Elinin gölgesinde gizledi beni.
Beni keskin bir ok yaptı,
Kendi ok kılıfına sakladı.
³ Bana, ‹‹Kulumsun, ey İsrail,
Görkemimi senin aracılığınla göstereceğim›› dedi.
⁴ Ama ben, ‹‹Boşuna emek verdim›› dedim,
‹‹Gücümü boş yere, bir hiç için tükettim.
RAB yine de hakkımı savunur,
Tanrım yaptıklarımın karşılığını verir.››
⁵ Kulu olmam için,
Yakup soyunu kendisine geri getirmem,
İsraili önünde toplamam için
Rahimde beni biçimlendiren RAB şimdi şöyle diyor:
-Onun gözünde onurluyum,
Tanrım bana güç kaynağı oldu.-
⁶ ‹‹Yakupun oymaklarını canlandırmak,
Sağ kalan İsraillileri geri getirmek için
Kulum olman yeterli değil.
Seni uluslara ışık yapacağım.
Öyle ki, kurtarışım yeryüzünün dört bucağına ulaşsın.››
⁷ İnsanların hor gördüğüne,
Ulusların iğrendiğine,
Egemenlerin kulu olana
İsrailin Kurtarıcısı ve Kutsalı RAB diyor ki,
‹‹Seni seçmiş olan İsrailin Kutsalı sadık RABden ötürü
Krallar seni görünce ayağa kalkacak,
Önderler yere kapanacak.››
⁸ RAB şöyle diyor:
‹‹Lütuf zamanında seni yanıtlayacağım,
Kurtuluş günü sana yardım edecek,
Seni koruyacağım.
Seni halka antlaşma olarak vereceğim.
Öyle ki, yıkık ülkeyi yeniden kurasın,
Mülk olarak yeni sahiplerine veresin.
⁹ Tutsaklara, ‹Çıkın›,
Karanlıktakilere, ‹Dışarı çıkın› diyeceksin.
Yol boyunca beslenecek,
Her çıplak tepede otlak bulacaklar.
¹⁰ Acıkmayacak, susamayacaklar,
Kavurucu sıcak ve güneş çarpmayacak onları.
Çünkü onlara merhamet eden kendilerine yol gösterecek
Ve onları pınarlara götürecek.
¹¹ Bütün dağlarımı yola dönüştüreceğim,
Anayollarım yükseltilecek.
¹² İşte halkım ta uzaklardan,
Kimi kuzeyden, kimi batıdan, kimi de Sinimden gelecek.››
¹³ Ey gökler, sevinçle haykırın,
Neşeyle coş, ey yeryüzü!
Ey dağlar, sevinç çığlıklarına katılın,
Çünkü RAB halkını avutacak,
Ezilene merhamet gösterecek.
¹⁴ Oysa Siyon, ‹‹RAB beni terk etti,
Rab beni unuttu›› diyordu.
¹⁵ Ama RAB, ‹‹Kadın emzikteki çocuğunu unutabilir mi?›› diyor,
‹‹Rahminden çıkan çocuktan sevecenliği esirger mi?
Kadın unutabilir,
Ama ben seni asla unutmam.
¹⁶ Bak, adını avuçlarıma kazıdım,
Duvarlarını gözlüyorum sürekli.
¹⁷ Oğulların koşar adım geliyor,
Seni yıkıp viran edenlerse çıkıp gidecek.
¹⁸ Başını kaldır da çevrene bir bak:
Hepsi toplanmış sana geliyor.
Ben RAB, varlığım hakkı için diyorum ki,
Onların hepsi senin süsün olacak,
Bir gelin gibi takınacaksın onları.
¹⁹ ‹‹Çünkü yıkılmış, viraneye dönmüştün,
Ülken yerle bir olmuştu.
Ama şimdi halkına dar geleceksin,
Seni harap etmiş olanlar senden uzak duracaklar.
²⁰ Yitirdiğini sandığın çocuklarının sesini yine duyacaksın:
‹Burası bize dar geliyor,
Yaşayacak bir yer ver bize› diyecekler.
²¹ O zaman içinden,
‹Kim doğurdu bunları bana?› diyeceksin,
‹Çocuklarımı yitirmiştim, doğuramıyordum.
Sürgüne gönderilmiş, dışlanmıştım.
Öyleyse bunları kim büyüttü?
Yapayalnız kalmıştım,
Nereden çıkıp geldi bunlar?› ››
²² Egemen RAB diyor ki,
‹‹Bakın, uluslara elimle işaret verdiğimde,
Sancağımı yükselttiğimde halklara,
Senin oğullarını kucaklarında getirecek,
Kızlarını omuzlarında taşıyacaklar.
²³ Krallar size babalık,
Prensesler sütannelik yapacak,
Yüzüstü yere kapanıp
Ayaklarının tozunu yalayacaklar.
O zaman benim RAB olduğumu anlayacaksın.
Bana umut bağlayan utandırılmayacak.››
²⁴ Güçlünün ganimeti elinden alınabilir mi?
Zorbanın elindeki tutsak kurtulabilir mi? ‹‹Doğru olanın›› (bkz. 25. ayet).
²⁵ Ama RAB diyor ki,
‹‹Evet, güçlünün elindeki tutsaklar alınacak,
Zorbanın aldığı ganimet de kurtarılacak.
Seninle çekişenle ben çekişeceğim,
Senin çocuklarını ben kurtaracağım.
²⁶ Sana zulmedenlere kendi etlerini yedireceğim,
Tatlı şarap içmiş gibi kendi kanlarıyla sarhoş olacaklar.
Böylece bütün insanlar bilecek ki
Seni kurtaran RAB benim;
Kurtarıcın, Yakup'un Güçlüsü benim.››

---